E.N.D
Πόσες φορές τη μέρα σκέφτεται ένας συνηθισμένος άνθρωπος την αυτοκτονία;
Μια; Δυο; Τρεις; Πέντε; Δέκα; Συνέχεια;
Ποτέ;
Δεν ξέρω.
Αλλά τι σχέση μπορεί να έχω εγώ με έναν συνηθισμένο άνθρωπο;
Καμία μάλλον...
Αυτό το ξέρω απο τα λίγα που έχω καταλάβει..
Αυτό το ξέρω απο τα λίγα που έχω καταλάβει..
Έχω ένα περίστροφο που δεν το βλέπει κανείς.
Έτσι, κάθε φορά που έρχομαι σε άβολη θέση
κάθε φορά που το μυαλό μου, κάνει περίεργες σκέψεις ...
εμφανίζεται στα χέρια μου σαν κάποιος να το έβαλε...
Το βάζω στον κρόταφό ή στο στόμα
και πατάω τη γαμημένη την σκανδάλη δίχως σκέψη
Άλλες φορές το προτιμώ πιο επώδυνο.
Με ένα μεγάλο μαχαίρι, κόβω τις φλέβες
πρώτα του αριστερού χεριού...μετά του δεξιού
κι έπειτα το χώνω στο στομάχι και το αφήνω εκεί.
Με ανοιχτό το στόμα μου να αιμορραγεί.
Ωραία πόζα, δεν μπορείς να πεις…
Υπάρχει όμως κι ένας άλλος τρόπος
που σπάνια τον σκέφτομαι.
αλλα..
Όταν κοιτάω το φωτιστικό τη λάμπα εκεί πάνω
ένα αόρατο σχοινί υπάρχει.
Το περνάω στο λαιμό μου
αφήνομαι
και τέλος.
Τα γνωστά.
Δεν ξέρω πόσες φορές τη μέρα μπορεί να σκεφτω κάτι τέτοιο
αλλά πάντα καταφέρνω κι επιζώ...την επόμενη κιόλας στιγμή.
Ένας θάνατος δίχως όρια πάντα να εκτονώνεται
και πάντα η γαμιόλα νικήτρια
Η ζωή ντε…
Tag :
ΣΥΝΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ,
Εκείνες τις μέρες..
Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε μια ταβέρνα
Θυμηθείτε πώς γελούσαμε με τις ώρες
Πίνοντας κανα δύο ποτηράκια...
Και ονειρευόμασταν όλα εκείνα τα σπουδαία πράγματα που θα κάνουμε
Εκείνες ήταν μέρες φίλε μου
Νομίζαμε ότι ποτέ δεν θα τελειώσουν
Θα τραγουδούσαμε και θα χορεύαμε για πάντα
και μια μέρα...
Θα ζουσαμε τη ζωή που θα επιλέξουμε
Θα παλεύαμε και δεν θα χάναμε ποτέ
Γιατί ήμασταν νέοι και είχαμε τον τρόπο μας .
Μια γυναίκα...
Μέσα από το τζάμι είδα ένα παράξενο προβληματισμό
Ήταν η πιο μοναχική γυναίκα που είχα δεί ποτε μου..
Ήταν η πιο μοναχική γυναίκα που είχα δεί ποτε μου..
Ηταν η ίδια μας η ζωή..
Εικονικός Μετανάστης
Tweet
Tag :
ΣΥΝΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ,
Η αγορά των νικημένων
Η αγορά των νικημένων
Στίχοι: Μαίρη Φασουλάκη
Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Μες την παλιά την αγορά των νικημένων
εκεί που τ' όνειρο κοστίζει μια ζωή
Σε βρήκα εκεί σε μια παρέα λίγων ξένων
να παζαρεύεις της ψυχής μου την τιμή
Πόσα της δίνεις της ζωής μου να την πάρεις
με πόσο πόνο θα πληρώσεις να την βρεις
Σ' αυτό το άγριο το βρώμικο παζάρι
πόσο μετράτε την αξία της ψυχής
Μες στο παλιό το παραμύθι των ανέμων
που την αγάπη την κρατάν αληθινή
Εκεί σε βρήκα στην παρέα των χαμένων
που αποκτάνε την ψυχή με πληρωμή
Πόσα της δίνεις της ζωής μου να την πάρεις
με πόσο πόνο θα πληρώσεις να την βρεις
Σ' αυτό το άγριο το βρώμικο παζάρι
πόσο μετράτε την αξία της ψυχής
Σ' αυτό το άγριο το βρώμικο παζάρι
πόσο μετράτε την αξία της ψυχής...
Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Μες την παλιά την αγορά των νικημένων
εκεί που τ' όνειρο κοστίζει μια ζωή
Σε βρήκα εκεί σε μια παρέα λίγων ξένων
να παζαρεύεις της ψυχής μου την τιμή
Πόσα της δίνεις της ζωής μου να την πάρεις
με πόσο πόνο θα πληρώσεις να την βρεις
Σ' αυτό το άγριο το βρώμικο παζάρι
πόσο μετράτε την αξία της ψυχής
Μες στο παλιό το παραμύθι των ανέμων
που την αγάπη την κρατάν αληθινή
Εκεί σε βρήκα στην παρέα των χαμένων
που αποκτάνε την ψυχή με πληρωμή
Πόσα της δίνεις της ζωής μου να την πάρεις
με πόσο πόνο θα πληρώσεις να την βρεις
Σ' αυτό το άγριο το βρώμικο παζάρι
πόσο μετράτε την αξία της ψυχής
Σ' αυτό το άγριο το βρώμικο παζάρι
πόσο μετράτε την αξία της ψυχής...
Tag :
Μουσική,
Βίκυ Μοσχολιού - "το δίχτυ"
Βίκυ Μοσχολιού - "το δίχτυ"
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική:Σταύρος Ξαρχάκος
Ερμηνεία: Βίκυ Μοσχολιού
1. Τάκης Μπίνης
2. Χαρούλα Αλεξίου & Τάκης Μπίνης
3. Ελένη Βιτάλη
4. Σωτηρία Λεονάρδου
5. Δήμητρα Γαλάνη
6. Βασίλης Λέκκας
Μουσική:Σταύρος Ξαρχάκος
Ερμηνεία: Βίκυ Μοσχολιού
1. Τάκης Μπίνης
2. Χαρούλα Αλεξίου & Τάκης Μπίνης
3. Ελένη Βιτάλη
4. Σωτηρία Λεονάρδου
5. Δήμητρα Γαλάνη
6. Βασίλης Λέκκας
Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή
μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
Αυτό το δίχτυ έχει ονόματα βαριά
που είναι γραμμένα σ’ επτασφράγιστο κιτάπι
άλλοι το λεν του κάτω κόσμου πονηριά
κι άλλοι το λεν της πρώτης άνοιξης αγάπη
που είναι γραμμένα σ’ επτασφράγιστο κιτάπι
άλλοι το λεν του κάτω κόσμου πονηριά
κι άλλοι το λεν της πρώτης άνοιξης αγάπη
Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
Tag :
Μουσική,
#farmakonisi
Μια γυναίκα και ένα παιδί 5 ετών!
εντοπίστηκαν νεκροί κοντά στις τουρκικές ακτές
Δέκα ακόμη Aνθρωποι
Δύο γυναίκες και 8 βρέφη/μικρά παιδιά αγνοούνται.
Tag :
ΑΠΟΨΕΙΣ,
Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΚΙΜΑ,
H Kόλαση του "ΔΑΝΤΗ"
Καλώς ήλθες στον εφιάλτη. Η τελευταία του πράξη θα είναι η κόλαση – Και η αυλαία αυτής της πράξης κοντεύει πλέον να πέσει οριστικά. Αυτή την πράξη φρόντισε να μη την ζήσεις εσύ, και ο ασφαλέστερος τρόπος για να το πετύχεις, είναι να τους στείλεις στο διάολο τώρα, μαζί με το σκηνικό της απάτης…
Γιατί όταν τελειώσει κι αυτή παράσταση…
Η ζωή σου θα έχει βυθιστεί ακόμη βαθύτερα στην κόλαση που σχεδιάζει το σουλτανάτο και εκτελούν τα ντόπια ανδρείκελα…
Η πατρίδα σου θα έχει «κλειδώσει» ανεπιστρεπτί τη θέση της στο τελευταίο της ταξίδι που θα την οδηγήσει στον απόλυτο διαμελισμό…
Κι εσύ, εμείς, όλοι μας, θα έχουμε εξασφαλίσει τον διόλου κολακευτικό τίτλο του πιο ηλίθιου λαού σ αυτό τον πλανήτη που...
Τους ανέχτηκε, που υπέμεινε τα πάνδεινα, που αφέθηκε μέχρι την τελευταία στιγμή να επενδύει ελπίδες και όνειρα σ ένα καράβι που το ναρκοθέτησαν από παντού και η καταβύθιση του έχει καταστεί πια μοιραία και ανεπίστρεπτη.
Τα ψέμματα τελείωσαν…
Και οι δωσίλογοι ήρθε η ώρα να πληρωθούν με το νόμισμα που τους αξίζει από τις ίδιες τις συμμορίες που υπηρέτησαν πιστά και με απόλυτη δουλικότητα. Τα ΜΜΕ και οι χορογράφοι της επικοινωνίας όμως επιχειρούν να παίξουν το τελευταίους τους απατηλό χαρτί.
Επιχειρούν να εμφανίσουν τον πρωθυπουργό που κιότεψε, ως αφηνιασμένο λιοντάρι. Τον εμφανίζουν διατεθειμένο να παίξει λέει το χαρτί του Α(υ)ναστασιάδη και να εκβιάσει τις συμμορίες με …παραίτηση και με ολίγην από Τσίπρα αν δεν τον στηρίξουν… Μπαρμπούτσαλα!!!
Επιχειρούν να εμφανίσουν το Στουρναράνθρωπο των τραπεζιτών ως ατίθασο αντράκι διατεθειμένο να απειλήσει τους υπαλληλίσκους με ολίγην από Τσίπρα και αυτός, αν η τρόϊκα επιμείνει να ζητάει και άλλα μέτρα… Παπάρια!!!
Την έχουν κάνει ήδη γαργάρα και οι δυό. Θύματα της μεροδούλι – μεροφάι πολιτικής τους, πρόθυμα όμως να σου πηδήξουν και πάλι το μυαλό με φρούδες ελπίδες και αυταπάτες ολέθριες, για την επόμενη μέρα που θα είναι ακόμη χειρότερη από την προηγούμενη. Από κάθε προηγούμενο εφιάλτη που βίωσες μέχρι σήμερα
που μετράς ήδη 5.000 δολοφονημένους συμπολίτες σου στην κόλαση της ψεύτικης ελπίδας.
που μετράς ήδη 5.000 δολοφονημένους συμπολίτες σου στην κόλαση της ψεύτικης ελπίδας.
Ποιά είναι η αλήθεια???
Και πόσο καλά την ξέρουν άραγε οι πρωταίτιοι της εθνικής καταστροφής??? Η αλήθεια είναι μία και είναι απλή και ξεκάθαρη.
- Τα 400 δις χρέος που φόρτωσαν στην πλάτη σου και στις πλάτες των αγέννητων τρισεγγόνων σου, είναι ένα νούμερο τραγικό. Συνιστούν ένα χρέος δολοφονικό, το οποίο δεν πρόκειται να αποπληρωθεί ούτε τη Δευτέρα
Σε παραμυθιάζουν με την προσδοκώμενη ανάπτυξη ενώ ξέρουν καλά ότι…
Και ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει. Αλλά…
Ακόμη και αν κάποτε αυτή η χιλιοτραγουδισμένη ανάπτυξη εμφανιστεί, δεν πρόκειται να αντισταθμίσει ετησίως ούτε μια τρίχα από τα αρχίδια αυτού του χρέους με το οποίο αλυσόδεσαν την πατρίδα σου.
- Όταν κάθε 1% ανάπτυξη ή αν θέλεις πλεόνασμα, μεταφράζεται σε 1,5 δις ετησίως, κάτσε και υπολόγισε πόσες εκατοντάδες χρόνια χρειάζονται για να αποπληρώσεις τα 400 δις συν τους τόκους και τα χρεολύσια.
- Βγαίνουν λοιπόν τα νούμερα??? Που οδηγούν??? Γιατί τους πιστεύεις??? Γιατί παραμυθιάζεσαι??? Σε τι νομίζεις ότι στηρίζεις αυτή τη γαμημένη σου την ελπίδα και τη γαϊδουρινή υπομονή που επιδεικνύεις τόσον καιρό???
Καταλαβαίνεις λοιπόν που σε οδηγούν???
Αντιλαμβάνεσαι στο όνομα ποιάς ελπίδας και προσδοκίας έχεις υποθηκεύσει την αξιοπρέπεια και τη ζωή σου???
Συνειδητοποιείς ότι έχεις απέναντί σου μια συμμορία ντόπιων και ξένων εκβιαστών – δολοφόνων, που κάθε δράμι ανοχής σου θα το μετατρέπουν αυτόματα σε εφιάλτη για σένα και ότι αγάπησες???
Έχεις επίγνωση του μεγέθους του ψεύδους και της απάτης με το οποίο σε φορτώνουν καθημερινά, μέχρι να τους παραδώσεις ακόμη και τη γυναίκα σου, την κόρη σου ή την αδερφή σου και αφού θα σε έχουν ξεγυμνώσει από τα πάντα το μόνο που θα σου μένει μετά θα είναι να φουντάρεις από το πρώτο μπαλκόνι που θα βρεις και αυτό το μπαλκόνι δε θα είναι καν δικό σου???
Τι στο διάολο περιμένεις λοιπόν???
Τους Γερμανοτσολιάδες να σε λυπηθούν???
Το επόμενο παραμύθι με το οποίο σχεδιάζουν να σε εξαπατήσουν και πάλι???
Δεν αντιλαμβάνεσαι το πόσο μαλάκα τελικά σε θεωρούν και τι ελεεινά παιχνίδια παίζουνσε βάρος σου???
σε βάρος σου???- Μην περιμένεις λοιπόν. Το τέλος που αξίζει στους δωσίλογους δώστο εσύ, και πάρε στα χέρια σου την πατρίδα σου και τη ζωή σου.
- Κάθε επιπλέον μέρα υπομονής και ανοχής δε δίνει ζωή στο όνειρο. Σκοτώνει οτιδήποτε παραμένει ακόμη ζωντανό στο δύσμοιρο τούτο τόπο.
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Tag :
Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΚΙΜΑ,
Σ' ΑΓΑΠΑΣ;
Απανθρωπιές και τραγωδίες
δεν μου είναι άγνωστες.
Δια πυρός και σιδήρου τις έζησα.
Αν με ψάξεις καλα ,θα βρεις τα βαθιά τους σημάδια.
Σκοτάδια, καταχνιές και θλίψεις
τις κουβαλάω στις αποσκευές μου 35 χρόνια.
Έχω πιστοποιητικά, συστατικές επιστολές
για δοκιμασίες που άντεξα.
Παίρνω, λοιπόν, το δικαίωμα να στραφώ
και να βιώσω τα φωτεινά και τα χαρούμενα.
Το συναπάντημα, το βύθισμά μου στη χαρά
–που τόσο σπάνια συμβαίνει–
είναι δικαίωμα και κερδισμένος χρόνος.
Δεν έχω ενοχές για τις εξάρσεις της χαράς μου...
Δεν είχα ποτέ ενοχές,
για βρόχινες....σταγόνες ευτυχίας....
Μη με ρωτήσεις ποτέ ξανά....
#RATM
To 1992 συνήθως τις Κυριακές,
συνήθιζα να πηγαίνω στο Μοναστηράκι
και να αγοράζω κάνα ρούχο ή κανα δίσκο
πάντα παραμάσχαλα με την σανίδα του skateboard....
Τότε αγόρασα ένα δίσκο
των Rage Against the Machine...περίπου 4.500 δραχμές..
Την σημασία ενός ανθρώπου που καιγόταν
στην φωτογραφία του εξώφυλλου
την έμαθα λίγα χρόνια μετά....
Thich Quang Duc,ένας βουδιστής μοναχός
από την Linh - Mu,Βιετνάμ ,
Αυτοπυρπολήθηκε μέχρι θανάτου σε μια πολυσύχναστη διασταύρωση στο κέντρο της Σαϊγκόν,Βιετνάμ ..
ως ένδειξη διαμαρτυρίας
Αυτόπτες μάρτυρες αναφέρουν ότι Thich Quang Duc και τουλάχιστον δύο μοναχοί έφτασαν στη διασταύρωση με το αυτοκίνητο.
Ο Thich Quang Duc βγήκε από το αυτοκίνητο , ανέλαβε την παραδοσιακή στάση του λωτού και οι μοναχοί που τον συνόδευαν τον βοήθησαν να ρίξει βενζίνη πάνω από τον εαυτό του . Εκείνος άναψε την βενζίνη ανάβοντας ένα σπίρτο και κάηκε σε λίγα λεπτά..
Tag :
Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΚΙΜΑ,
#skouries
 |
| +ΕΙΚΟΝΙΚΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ |
Τα ρολάκια ωραίου καπνιστού σολομού γεμιστά με τυρί, κάππαρη και πιπεριές έχουν μια αιχμηρή ξηρή νοστιμιά ενώ τα σοταρισμένα μανιτάρια σε φωλιά από τορτίγια παρμεζάνας είναι μια έξτρα αρωματική, ισορροπημένη γεύση η καινούργια σαλάτα με ποικιλία λαχανικών έχει το προσόν να έχει νοτισμένο κάθε φυλλαράκι της με βινεγκρέτ μελιού-σουσαμιού και συνδυάζεται με τραγανό, παναρισμένο, κοτόπουλο.
Οι ταλιατέλες με ψιλοκομμένο μοσχαράκι ραγού έχουν βαθιά νοστιμιά που
θα τη ζήλευε Ιταλίδα mama. Το φιλέτο του κοτόπουλου μοσχοβολάει
δεντρολίβανο.
Το φινάλε παίζεται με καλή πανακότα και κέικ με δυνατή σοκολάτα που θα
ικανοποιήσει τους σοκολατομανείς.
Πριν φύγετε, περάστε οπωσδήποτε από τις πολύ όμορφες τουαλέτες έστω και για να τις χαζέψετε.
Εν τω μεταξύ στις Σκουριες Χαλκιδικής..
"Which Side Are You On?"
Moυσική - Στίχοι: Florence Reece
Tραγούδι: Natalie Merchant
Come all you good workers
Good news to you I'll tell
Of how the good old union
Has come in here to dwell
Which side are you on boys?
Which side are you on?
My daddy was a miner
He's now in the air and sun
He'll be with you fellow workers
Until the battle's won
Which side are you on boys?
Which side are you on?
They say in Harlan County
There are no neutrals there
You'll either be a union man
Or a thug for J. H. Blaire
Which side are you on boys?
Which side are you on?
Oh workers can you stand it?
Oh tell me how you can
Will you be a lousy scab
Or will you be a man?
Which side are you on boys?
Which side are you on?
Don't scab for the bosses
Don't listen to their lies
Poor folks ain't got a chance
Unless they organize
Which side are you on boys?
Which side are you on?
Η ιστορία του τραγουδιού μπορεί να βρεθεί στον ιστότοπο:http://en.wikipedia.org/wiki/Which_Si...
και η πρώτη εκτέλεση είναι αυτή:
http://www.youtube.com/watch?v=Nzudto...
Tag :
Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΚΙΜΑ,
ΒΙΑ στο Twitter 2013
 |
Σόρρυ αλλά βία είναι να κοιμάσαι σκεπασμένος με χαρτόκουτα οταν ρίχνει χιονόνερο,όλα τα υπόλοιπα είναι προβληματισμοί στοκων
— Stefanos (@Stefanossp) December 10, 2013
Βία είναι να έχεις τζάκι στο Πέραμα, οταν ο άλλος δεν μπορεί να ζεστάνει την πισίνα του στην Εκάλη.
— ΑυγερινόςΧατζηχρυσός (@avgerinosx) December 26, 2013
Βια ειναι οι θειές που εχουν ορεξη για συζητηση.
— σόκο-σόκο (@soko_soko_) December 22, 2013
Βια ειναι το μαλακισμενο διπλα σου στο λεωφορειο, να ακουει τερμα Σταν.
— Δήμητρααα (@Dimitra_D_) December 11, 2013
Εγω τώρα που θέλω να γράψω ένα ρομαντικό τουι πρέπει ντε και καλά να γράψω κάτι για τα Χριστούγεννα; Άν αυτό δεν είναι βια τότε ποιο είναι;
— Μητσάκος (@mitsakosio) December 24, 2013
Για όσες στηρίζουν τη ζωή τους στους κώλους τους υπενθυμίζω πως οι κωλοι κρατάνε συνήθως μέχρι τα 35, άντε με βια μέχρι 40. Μετά κυτταρίτιδα
— Shawn (@NonServiamVIII) October 10, 2013
Βία ειναι να σου αποκαλύπτουν τη μιση αλήθεια και να πρέπει να ανακαλύψεις οτι υπαρχει και υπόλοιπη
— b4i4get (@La_LeChuck) November 13, 2013
Βια ειναι το καρυδι στο μελομακαρονο.
Σα να κοβεις τον οργασμο για να βγαλεις μια τσιμπλα απο το ματι.
— Miℓou (@xletsa) December 25, 2013
Βια ειναι να ξυπνας και να μην υπαρχει διπλα σου ετοιμος καφες και μια αγκαλια.
— Το τζινι σας! (@tzoooo) March 24, 2013
καταδικαζω τη βια οσο δεν ερχεται
— Corto Maltese (@Crt_Mlts) December 26, 2013
Lost Bodies - Ιλισός
Music, Lyrics & Video by Lost Bodies
Ilisos
Bollocks, if the river is called Ilisos.
What mattered was that it was the only place I could creep into to get away
from the cops. I got into from the entrance at the area of Kallithea and started running in the concrete roofed river, until running into absolute darkness, without seeing completely anything behind me, absolutely nothing ahead of me, and I found
myself facing down in the murky water of the sewer the industrial waste;
my tongue dived into rat piss.
Suddenly, stress and anxiety left and I was left to sink calmly and
absurdly with the color of water all around me, lighting into blue, purple, light blue,
alternating with a storm of light that created volume, depth and curtains of
light, like a tropical storm. Then I realized that I was moving with great ease,
just by moving my lame leg.
In spite of all these, I was slipping into it beautifully.
From afar I could see everything, but up-close everything was blurry and
out of focus. I tried to join my hands, forming glasses to see better. Slowly I began to
distinguish the seams of her shirt, travelling her body like a dry-wall.
She turned and flashed me a caress with the back of her hand, so I turned my
gaze and I knew that everyone there was in a world different from the one we
knew.
There, there was no anxiety about anything.
People are not divided into tribes, rich, or poor, everyone could feel, everyone were happy, nobody possessed anything, nobody wanted, because they had.
I saw all the rare cds that I was looking for ahead of me, but I didn't feel the
need to get not even one of them. All around there were exceptional paintings that were continually changing, depending on which way you saw them. When you were hungry, all you had to do was to look right and left, where there were tables with mountains of cannelloni with meat and sauce, wrapped souvlakia of three different
kinds. A stuffed one with spicy crispy gyro, one with pancetta, and the third
didn't exist, it was just the third. Further down there were trays with
pudding made of grape, covered with lots of cinnamon and a finger-thick topping of
nuts on top. The age was this, or it simply wasn't. There...there was no need
for scalpels ready to attack wrinkles. Οver there, there was no need
for scalpels ready to attack wrinkles.
Everything was true and everything was a lie.
While looking through large pieces of amber you could recognize loved
ones who were ready to start a discussion with you.
THE PARKLAND.
THE WATER.
THE WATER.
And the music, moved there from one to another with a touch and a glance.
And that was the only thing I brought back with me. Music. So that you can believe me
and to see for yourselves the magic and completeness they experienced there.
Of course, so as to believe me.
Tag :
ΣΥΝΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ,
twitter,